KÜNDE KARİ;

      Dilimize Farsça´dan geçmiş, asıl hali kende kari olan bir kelimedir. türkce karşılığı geçme ustası anlamına gelir. Fakat iran`da “mütenebihe” Araplar ise “ta`şik” adını veriyorlar. Künde kari kelimesini yalnız biz Türkler kullanıyoruz.

      İslâm sanatı da ahşabı gerek mimaride gerek süslemede sıklıkla kullanmıştır. İlk ağaç işçiliği eserlerinde Helenistik ve Sasani etkileri gözlense de, zamanla İslâm sanatı da kendine özgü üslubunu bulur.

      İlk örneklerine  12. yy.da Halep, Mısır ve Anadolu’da rastlanır. Her üç merkezde de paralel bir gelişme gösterir. Bu yoğun bezeme tekniğinin ortaya çıkış sebebi tamamen tekniktir. Fakat bu bezemelerde gizlenmiş çok önemli sırlar yer almaktadır. Bunların en önde gelenlerinden biri de ebcet hesabı dır. Bu hesap yöntemiyle sayı değerleri kullanılarak; Olaylar, isim ve tarih lafızları işlenmiştir. Ayrıca bezemelerde kullanılan acılar sonsuzluğu ifade ederek bu eserlere ve kullanıldığı alanlara nedenli değer verildiği açıkça vurgulanmaktadır.

      Künde kâri küçük ölçüde geometrik parçaların birbirine geçmesi ile elde edilir. Bu parçaların ahşap suları damarları birbirine zıt vaziyette konulduğu, biri diğerinin nem ve ısıdan çarpılmasına engel olduğu için bu yöntemle imal edilen kapı kanatları yüzyıllarca düzgünlüğünü korumuştur.

  KULLANILAN AĞAÇLAR

 Ceviz, meşe, sapelli, ireko, tik, sipo v.b                                                 süslemelerde : abanoz,armut, elma, şimşir, sedir ve gül gibi değerli ağaçlar kullanılır.
      sedef, bağ kabuğu, fildişi, kemik gibi malzemelerde kullanılır